Na madeinlimburg.be, hebben we net madeinkempen.be online gebracht, met nieuws voor ondernemers en managers uit de Kempen.
Het Amerikaanse Pew kwam vorige week in één van haar vele studies tot 72% van de bevolking die geïnteresseerd het regionale nieuws volgt. Overigens een open deur, want toen ik ergens in '87 aan mijn eindverhandeling (rond regionaal nieuws voor lokale radio) werkte, bleek uit literatuuronderzoek dat zowat overal in de wereld dat cijfer op een 70% à 75% ligt.
Helaas wordt door media onderzoekers dat regionale nieuws niet altijd even goed begrepen.
Zo botst de Zwitserse mediaonderzoeker Carlo Imboden op deze Duitstalige blog "> op de tegenstelling tussen:
- verklaard gedrag: in mediaonderzoek naar kranten is regionaal nieuws altijd één van de meest gelezen rubrieken.
- geobserveerd gedrag: de scores gemeten met Mediascan - een product van het bedrijf van Imboden -, een soort leespen waarmee lezers kunnen aangeven wat ze werkelijk gelezen hebben
Die twee hoeven niet tegenstrijdig te zijn. Regionaal nieuws wordt heel oppervlakkig gelezen, lezers zoeken of ze de namen herkennen van mensen die ze kennen of plaatsen die belangrijk voor hun zijn. Het meeste regionale nieuws beantwoordt hier niet aan, is dus niet relevant en wordt buiten het lezen van titels, onderschriften en het bekijken van een eventuele foto niet tot in de details gelezen. Verklaard leesgedrag is dus hoog, werkelijk leesgedrag van individuele artikelen laag.
In de marge : een conclusie die in dit soort onderzoek ook altijd terugkomt is dat lezers meer regionaal nieuws willen. Maar zelfs als je het aanbod verdubbelt, vergroot niet noodzakelijk het aantal relevante artikelen, en levert dat de uitgever dus ook niet noodzakelijk veel meer op. Wat mensen willen is niet noodzakelijk meer regionaal nieuws, maar vooral meer relevant regionaal nieuws: over de mensen die ze kennen, hun directe buurt... Het zijn redacties van regionale media die vaak - uit organisatorische overwegingen - in termen van gemeenten denken, terwijl dat vaak voor lezers nog heel abstract is. Overigens, als je tenminste je friend request wat kunt in de hand houden, is dat juist de sterkte van Facebook: nieuws (al is het dan soms heel erg klein nieuws) over wie je kent.
Als mediamakers proberen we vaak allerhande trucs te bedenken om mensen zo ver te krijgen dat ze aan onze boodschap beginnen. Terwijl alles staat of valt met een goed verhaal.
De boeiende TED talk van Andrew Stanton (van oa Toy Story en Wall-E), 'clues to a great story', geeft bruikbare inzichten in storytelling. Dat zijn laatste film, John Carter, hard op weg is om de grootste flop aller tijden te worden, is alleen maar pijnlijk.
Een goed verhaal geeft dus niet alleen de feiten, maar is ook onderhouden, brengt mensen samen rond een groter idee en vertelt iets over je eigen persoonlijke waarden, als dat 'uses and gratifications' niet is.
De technieken die Stanton voorschrijft, zou je op elke communicatievorm moeten kunnen toepassen:
- Make me care: maak het relevant, of het nu op intellectueel of emotioneel niveau is (of beide)
- Elk begin moet een belofte inhouden, die je doorheen het verhaal katapulteert
- Doseer de gebeurtenissen, feiten: niets is zo bevredigend voor mediaconsumenten om zelf de lijnen te verbinden ('connecting the dots')
- Spanning: 'anticipation mixed with incertaintity' (Het handelsmerk van reportages op National Geographic Channel)
- Geef de hoofdrolspelers ruggengraat, en vergroot dat ene voor het verhaal belangrijke trekje uit: everyone has an itch to scratch
Abonneren op:
Posts (Atom)
