Medium op de testbank: Het Nieuwsblad (B)

Het Nieuwsblad (B) kreeg begin deze maand een nieuwe layout.

Naar formaat is het Nieuwsblad de kleinste krant, maar wel de krant die het meest haar voorpagina als 'inhoudstafel' gebruikt, er staat geen enkel leesstuk op de voorpagina Die keuze voor de voorpagina als doorverwijspagina past in het belang dat aan navigatie gehecht wordt in de nieuwe krant : rubrieken en pagina's zijn eenvoudig te identificeren aan de hand van een forse kleurenbalk bovenaan.

Alleen lijkt er niet echt een logica of verhaal achter de keuze van kleuren te zitten, idealiter zou een lezer dat zelf uit de context moeten kunnen afleiden. En het kleurenpalet, dat zeer soft (tot pastel toe) is, vloekt regelmatig met de zware harde tinten, die bv. woensdag op de centrale foto op de voorpagina gebruikt werden.

Naast die centrale foto, lijkt de redactie door het kleine formaat gedwongen te worden vooral met close-ups te werken. Dat ondersteunt weliswaar de positionering "mensen maken het nieuws" en trekt ook de aandacht, maar is ook zeer confronterend (close-up's scoren altijd in oogcamera onderzoek). Ook de woordkeuze in de koppen is veel confronterender dan vroeger (in de zin van "harde" woorden).

Conflict als nieuwswaarde, als nieuws-selectie-criterium is niet noodzakelijk een positie die goed is voor Het Nieuwsblad of die de krant kan innemen (aangezien Het Laatste Nieuws daar al sterk staat). Ze is in elk geval niet in lijn met "mensen maken het nieuws", en niets is zo verwoestend voor een positionering van een medium, als schizofrenie.

Het Nieuwsblad wil zich ook graag positioneren op "consumenten"(niet toevallig één van de nieuwe grote gelijkmakers in onze samenleving: kleine consumenten tegen machtige bedrijven of instellingen). Dus treffen we de meeste dagen ook wel een consumentenstuk op de voorpagina aan. (In de krant van vandaag en gisteren : vliegreizen, belastingsaangifte...) Ook komt er in het weekend een consumenten katern.

Sleutelwoorden en opinies ('onthutsend') worden in het vet gezet, of als 'weeskind' in de kleurenbalk hernomen. Het aantal korte berichten is wel t.o.v. het begin van de maand teruggeschroefd, en dat is goed, want het bladritme lag veel te hoog, er was te weinig afwisseling in beeld, woord en oriëntatie, er waren te veel ingangen, te weinig rustpunten. Ook daar kan overigens nog steeds aan gewerkt worden.

Een medium is altijd een stukje dialoog, waarbij elk nieuw stuk informatie vragen en associaties oproept bij lezers. Het is de uitdaging voor een redactie of mediabouwer om daar laag per laag antwoord op te geven.

Voorbeeld : Een gebouw stort in ? Je toont het beeld van de ravage. Logische vraag bij een lezer is hoe dat gebouw er vroeger uitzag. Toch is er slechts één Vlaamse krant (Het Laatste Nieuws) die naast de foto van de ingestorte Keulse bibliotheek een foto van het gebouw voor de ramp wist te plaatsen.

Maar die dialoog is in Het Nieuwsblad vandaag bij momenten schreeuwerig, met horten en stoten,de lezer onderbrekend .

Regionaal nieuws wordt ook in Het Nieuwsblad belangrijker, en het format "elke dag nieuws uit uw gemeente" uit Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg, vindt hier zijn tegenhanger onder "nieuws in 3 minuten"

Het Nieuwe Nieuwsblad is duidelijk een krant die ontwikkeld werd met oog voor 'scannende lezers'. Dat is goed, want veel 'traditionele' kranten hebben juist hier te weinig oog voor. Maar niet iedereen is een scannende lezer en traditionele lezers zijn wel elk aanknopingspunt kwijt, wat zoals je kan verwachten tot afwijzende reacties op het forum van de website van de krant leidde.

Het is duidelijk nog zoeken naar het juiste ritme, naar de juiste aansluiting van positionering, inhoud en vormgeving.