Een van de belangrijkste aandachtspunten in doelgroep denken voor media zijn de waarden van de doelgroep. “Waarden”, dat is alles dat valt onder de noemer “wat is wenselijk, hoe willen we dat de wereld er uit ziet?”
Jouw medium heeft als opdracht voor lezers, kijkers en luisteraars een ankerpunt te zijn van die wenselijke wereld of hen een visie voor te houden van hoe die ideale wereld er uit zou kunnen zien. Wat is een standpunt, opinie of editoriaal anders dan het toetsen van de realiteit of actualiteit aan ons wereldbeeld
Dagbladen lijken het daarmee moeilijk te hebben, schrijft Joost De Vries in de Groene Amsterdammer.
De professionalisering maakte de kranten ook grijzer en gelijksoortiger. In hun poging zo veel mogelijk lezers te bereiken zijn de kranten steeds meer over dezelfde bij het publiek populaire onderwerpen gaan schrijven, en ook te veel op dezelfde manier…. Hoewel journalisten het niet graag toegeven, voor veel lezers zijn de titels niet zo gemakkelijk van elkaar te onderscheiden als ze zouden willen. De politieke rolverdeling is totaal verschoven of gemarginaliseerd tot de keuze van columnisten. De Volkskrant haalt De Telegraaf soms rechts in…
Misschien moet de krantencrisis dan ook gezien worden als een identiteitscrisis. Blijven de media jagen op de zwevende consument in het midden, dan verdwalen ze in het bos. Neem duidelijker stelling en kijk wie je weten te vinden
Ja, met het wegvallen van de traditionele breuklijnen in de samenleving is het antwoord op de vraag “hoe willen we dat de wereld er uit zien?” minder voor de hand liggend dan dat ooit was.
Toch kun je ook hier als krant een rol spelen, zoals Luc Van der Kelen, commentator bij Het Laatste Nieuws, die schetste in de media rubriek van De Morgen (13/1)
Commentatoren zijn een beetje de moderne pastoors. ... Mensen vatten de wereld niet meer. Zij gaan niet meer naar de echte pastoor, maar blijven toch nood hebben aan figuren die hen gidsen: krantencommentatoren zoals ik, of de Jef Vermassens en Rik Torfsen...
Het Laatste Nieuws blijft een humanistische krant, die bepaalde liberale waarden uitdraagt…"het recht van iedereen om zijn eigen beslissingen te nemen op de grote momenten van zijn leven, in plaats van de grote instellingen. En daaraan gekoppeld: de verdediging van 'de kleine man' tegen diezelfde grote instellingen.
In dit voorbeeld wordt er langs links ingehaald :-)
Dat maakt het Het Laatste Nieuws ook een sociale krant. U moet trouwens maar eens kijken hoe vlot socialisten de weg vinden naar onze krant. Freya Van den Bossche vindt ons sneller dan De Morgen.
Het Laatste Nieuws dankt haar succes dan voor een deel ook aan het feit dat ze de stem is geworden van de twee-verdienende, actieve Vlaming met een nieuwbouwwoning, een lening bij de bank, en opgroeiende kinderen. Die de veiligheid van zijn kinderen belangrijk vindt, die een stukje materialistischer is en zijn job, zijn woning en zijn consumptie belangrijk vindt.
In dat stuk van vrijdag 13/1 in De Morgen looft de journalist overigens Luc Van der Kelen omdat hij niet buigt voor de roep om de doodstraf in de zaak tegen Kim de Gelder, omdat hij stelling neemt en “de lezer niet geeft wat hij wil”.
Maar misschien is de essentie van doelgroepdenken en media bouwen dat de pastoors van vandaag juist moeten schetsten van hoe die“goede” wereld er vandaag zou kunnen uitzien. Of zoals Kevin Rogers van Saatchi het vandaag in De Morgen zegt
Je moet ze niet geven wat ze willen maar wat ze nooit voor mogelijk hadden gehouden.
0 reacties:
Een reactie posten