Brits onderzoek leert dat 22% van de kijkers "rouwverschijnselen" vertonen als een populaire serie afloopt. TV trauma noemt Media Life Magazine het. Bij 16-24 jarigen geeft 13% aan soms te dagdromen dat ze deel uitmaken van hun favoriete serie en geeft 31% te kennen te huilen bij het afscheid. Deze kijkers hebben geïnvesteerd in een band met hun tv-figuren (voor een aantal is er zelfs sprake van verliefdheid), daarnaast gaat er ook een stukje "regelmaat" verloren, die mensen helpt hun dagen en tijd te structureren (wat op microniveau ook een belangrijke functie is voor ochtendradio).
De verklaring lijkt deels in de evolutionaire psychologie te liggen. Onze hersenen zijn nog bedraad zoals dat 100.000 jaren terug was en maken op biologisch niveau geen onderscheid tussen "echt" en tv. Wie we regelmatig zien, is waarschijnlijk vriend of familie. Dezelfde verklaring zoekt ook de Vlaamse Charlotte De Backer voor het succes van roddel in (al dan niet gespecialiseerde) magazines.
Vanavond loopt overigens in België de ongezien gehypte reality reeks "mijn restaurant" af. Iets waar (oud-student) Kristof Hoefkens bij De Standaard niet rouwig om lijkt te zijn, want volgens hem lijken verhaallijnen en personages nu wel uitgeput.
TAKE AWAY 2/6: Als je inderdaad kan spreken van "rouwverschijnselen", dan ligt hier een kans om de levensduur van personages en verhaallijnen te verlengen. Web2.0 platformen laten gebruikers toe hun ervaringen te delen, randinformatie te posten over de serie en personages na afloop ... enz Omdat dit na afloop van de serie is, heeft dit uiteraard geen invloed op de kijkcijfers (tenzij via de "net gemist" mogelijkheid via digitale tv platformen), maar het kan wel een mooie "value added" voor adverteerders en sponsors zijn
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
0 reacties:
Een reactie posten