Ben Compaine at RebuildingMedia vindt niet dat kranten nog langer "voorspelbare" artikelen mogen brengen, zoals de prijs van brandstof aan de pomp of dat het buiten warm is, tenminste als ze nog betalende lezers willen trekken.
Met het pleidooi van Compaine voor verrassende journalistiek, voor serendipiteit kun je het alleen eens zijn. Alleen vergist hij zich in het schrappen van voorspelbare onderwerpen. In The News Interest Index , een peiling naar wat doorsee Amerikanen als nieuws beschouwt, geeft 35% aan dat de brandstofprijzen het onderwerp zijn dat ze het meest van nabij volgen. Dat is meer dan Amerikanen die de voorkiezingen als belangrijkste verhaal volgen. Zelfs natuurrampen moeten het vaak afleggen tegen stijgende olieprijzen ...
Als de taak van een medium een stuk sociale integratie is, met in dit geval het delen met en in de frustratie van een hele bevolking over duurder wordende brandstoffen, dan horen deze onderwerpen wel in de krant. Bij voorkeur met een verrassende invalshoek.
Brits onderzoek leert dat 22% van de kijkers "rouwverschijnselen" vertonen als een populaire serie afloopt. TV trauma noemt Media Life Magazine het. Bij 16-24 jarigen geeft 13% aan soms te dagdromen dat ze deel uitmaken van hun favoriete serie en geeft 31% te kennen te huilen bij het afscheid. Deze kijkers hebben geïnvesteerd in een band met hun tv-figuren (voor een aantal is er zelfs sprake van verliefdheid), daarnaast gaat er ook een stukje "regelmaat" verloren, die mensen helpt hun dagen en tijd te structureren (wat op microniveau ook een belangrijke functie is voor ochtendradio).
De verklaring lijkt deels in de evolutionaire psychologie te liggen. Onze hersenen zijn nog bedraad zoals dat 100.000 jaren terug was en maken op biologisch niveau geen onderscheid tussen "echt" en tv. Wie we regelmatig zien, is waarschijnlijk vriend of familie. Dezelfde verklaring zoekt ook de Vlaamse Charlotte De Backer voor het succes van roddel in (al dan niet gespecialiseerde) magazines.
Vanavond loopt overigens in België de ongezien gehypte reality reeks "mijn restaurant" af. Iets waar (oud-student) Kristof Hoefkens bij De Standaard niet rouwig om lijkt te zijn, want volgens hem lijken verhaallijnen en personages nu wel uitgeput.
TAKE AWAY 2/6: Als je inderdaad kan spreken van "rouwverschijnselen", dan ligt hier een kans om de levensduur van personages en verhaallijnen te verlengen. Web2.0 platformen laten gebruikers toe hun ervaringen te delen, randinformatie te posten over de serie en personages na afloop ... enz Omdat dit na afloop van de serie is, heeft dit uiteraard geen invloed op de kijkcijfers (tenzij via de "net gemist" mogelijkheid via digitale tv platformen), maar het kan wel een mooie "value added" voor adverteerders en sponsors zijn
Vandaag is Jean-Marie, het personality blad rond Jean-Marie Pfaff gelanceerd. Bij De Standaard merkt Inge Schelstraete op dat
De foto's zijn topkwaliteit, maar de toon zit nog niet juist: in het geslaagde interview met Sugar Jackson hóór je Pfaff en de bokser praten, maar dat Pfaff aan de Nederlandse tv-kok Herman den Blijker heeft gevraagd 'Neem je me nu in de maling?' - wij geloven het niet.
Het magazine ligt op 70.000 exemplaren in krantenwinkels in Nederland en Vlaanderen. Een beperkte companion website kan je hier vinden.
UPDATE 30/5: Rob van Vuure vertelt hier hoe je een personality blad maakt.
UPDATE 3/6: Inge Schelstraete interviewt in De Standaard van dit weekend Jildou van der Bijl, hoofdredactrice van personality blad Linda in Nederland. Ook hier gaat het om het goed bladen maken: een originele en scherpe invalshoek, aandacht voor fotografie. In het geval van Linda zou een bepaalde mate van zelfspot een belangrijke differentiator zijn.
Maar ook
Je kunt dus experimenteren, maar niet te veel. Je moet stoppen voor de lezer denkt: “Dit is niet wat ik dacht te hebben gekocht.”’
Maar voor een goed gemaakt blad is er altijd ruimte. Als je interessant, mooi en verrassend bent, dan blijf je lezers vinden. Als één of meer van die dingen ontbreken, dan verdwijn je. Zo is het altijd geweest en het geldt ook voor alles, of je nu een magazine over boten dan wel over vrouwen maakt.’
De pagina in de krant beschrijft daarnaast ook nog in detail voorpagina, toon en doelgroepblad voor Linda, Dinand, Felderhof en Oprah. De voorpagina's van deze bladen kan je ook online bekijken
Joanna Pettas veegt op foliomag.com de vloer aan met vrijblijvende, nietszeggende taglines. Als een merk een belofte inhoudt, kunnen we er maar beter voor zorgen dat die belofte ook betekenisvol is voor onze doelgroepen en dat we ze ook waarmaken. Iets waar 'Empowering women' alvast niet echt lijkt in te slagen, volgens Jandos Rothstein op designingmagazines.com.
Laat je inspireren door de continu bijgewerkte lijst met toonaangevend design in kranten pagina's via dit sociale netwerk voor visual editors. Een eervolle vermelding gaat ook naar de layout voor de Diari De Balears, via innovations in newspapers.
Sociale integratie is een belangrijke mediumfunctie. Mediagebruik doet ons deel uitmaken van een groter geheel. Nomadische technologie (gsm, wifi ...) bedreigt voor media die rol. Sociologen die aan het woord komen in The Economist stellen vast dat mobiele technologie "strengthens the strong ties, but weakens, or even cuts, the weak ties in society". 'Strong ties' staan voor familie, vrienden ... (kortom 'sociale netwerken'). 'Weak ties' zijn net datgene waar kranten, en regionale kranten in het bijzonder, voor staan. Nabijheid verliest zijn betekenis, een 'verre vriend' kan de voorkeur hebben boven een 'goede buur'.
Of het zo'n vaart loopt zullen we over enkele jaren merken. Dagblad De Provinciaal Zeeuwse Courant viert vandaag zijn 250 ste verjaardag en lijkt - met 48% van haar abonnees die de krant doorgeven aan vrienden of familie - te scoren in zowel sterke als zwakke banden .
UPDATE 29/5: Ivo Vandekerckhove van Het Belang van Limburg, vertelt bij De Journalist (NL) over hoe de krant de 'weak ties' probeert om te zetten in 'strong ties' (disclaimer: Concentra Media is uitgever van Het Belang van Limburg)
UPDATE 05/02/09: Hoe sociaal netwerk facebook de definitie van nieuws veranderde
UPDATE 25/06/09: Personal is the new local
Hoe verschillend is dit wel niet van de formule Van Cuilenburg (uit het boek "Communicatiewetenschap"), dat nieuws 'het aantal doden is, gedeeld door de afstand'
- Time Out heeft genoeg van de 'Sex and the city' hype en opent met een cover waarop de 4 dames met kleefband het zwijgen opgelegd worden. Drie art-directors (Rolling Stone Magazine, Folio en Wine Enthusiast) geven hun evaluatie.
- Awards 08 voor design, fotografie en illustraties in magazines.
- Interview met Mr. Magazine Samir Husni,
Vrijdag berichten we over de antropologische studie die Associated Press verricht naar het mediagedrag van jongeren. Meer informatie over antropologische media studies in het algemeen vind je hier ('media worlds'). De auteurs verklaren hun belangstelling vanuit de alomtegenwoordigheid van media.
Ook alomtegenwoordig zijn merken, wat tot dit verwant concept leidde: de brand timeline : een dag in merken. Een ook hier zijn media niet ver weg, want de New York Times vind een plaatsje in de ochtend.
Rob van Vuure schrijft sinds vorige week de column BLDNDKTR voor De Volkskrant. Van Vuure was bij Sanoma Nederland jarenlang succesvol hoofdredacteur van bladen als Libelle, Panorama en Playboy. Hij is ook de auteur van o.a. "De Arrogantie van het buikgevoel", één van de meest praktische en inspirerende boeken rond bladenmaken.
De column BLDNDKTR verschijnt nu ook op Van Vuure's persoonlijke weblog. Aandachtspunt is deze week bloot in bladen, ter gelegenheid van 25 jaar Playboy. Van Vuure is daarmee in ieder geval positiever dan de bouwers van Playboy zelf ("alle marketing afwegingen negatief") . Vroeger moet alles anders geleken hebben, want zelfs de "first playmate" lijkt vandaag het blad nog amper te herkennen.
Editors Weblog meldt dat het Amerikaanse persagentschap AP een antropologische studie naar jonge mediaconsumenten zal voorstellen op het World Editors Forum van begin juni. Dit is een kwalitatieve benadering van mediaonderzoek, waarbij 18 jongeren tussen 18 en 34 jaar dagenlang van nabij in hun mediagebruik werden gevolgd. Vaak heeft dit type onderzoek meer een verklarende of verkennende waarde, dan de ambitie om representatief te zijn.
De bestudeerde jongeren volgen vooral 'facts' en 'updates', maar lijken ook bijzonder geïnteresseerd te zijn in "what's going to happen next". Heel vaak kwam het nieuws electronisch toe (e-mail), en werd het verder verspreid via sms, sociale netwerken en opnieuw e-mail. Daarmee wordt nieuws een soort "social currency", een investering in de uitbouw en onderhoud van het sociale netwerk van jongeren. Volgens de onderzoekers is dit een universeel mechanisme, en is er weinig verschil tussen jongeren in de VS of India. De uitdaging voor mediabedrijven is m.a.w. nieuws te brengen dat waarde heeft voor jongeren als "social currency".
Het is nog even afwachten tot we meer informatie over de studie hebben, maar de conclusie dat nieuws waarde heeft als "social currency" is in ieder geval een open deur. Sociale integratie (Uses & Gratifications) is een basisfunctie voor een medium, en wat dat betreft zijn er geen verschillen tussen jongeren of ouderen.
Mindich wees er in "Tuned Out" (2005) op dat politiek nieuws enkel gevolgd wordt door jongeren die ook in hun community nieuwsfeiten al bediscussiëren, en dat anderen voluit voor "meteen bevredigende" ontspanning gaan. En in Nederland was er (2006) een gelijkaardig discours in het niet geheel ongecontesteerde onderzoek van Irene Costera Mijer. Berichten die overigens ook als "social currency" ingezet kunnen worden. In dit recente artikel in The New York Times wordt (ondersteund door onderzoek van The Pew Internet & American Life Project) gesproken van een "social media generation", waarvoor het "delen" van informatie natuurlijker is dan het "zoeken" naar. Wat leidde tot deze veelzeggende uitspraak in een focus groep: "if the news is that important, it will find me". Eén les is in ieder geval sites maar best een minimale "sharing" (digg en andere) en forwarding functionaliteit moeten voorzien, samen met een overzicht van meest gedeelde/geforwarde artikelen.
Interessant in die zin is de conclusie die Henk Blanken trekt: nieuws is niet wat nu gebeurt, maar wat straks gaat gebeuren. In een wereld waar informatie quasi ogenblikkelijk naar je toekomt, waar iedereen in je sociale netwerk bijna op hetzelfde moment over dezelfde informatie beschikt, kun je je voorstellen dat alleen wat straks gaat gebeuren, nog nieuwswaarde heeft, nog kan verrassen of verbazen. De evolutie zogenaamde prediction markets zouden een voorbode hiervan kunnen zijn, hoewel het succes hiervan nog eerder beperkt tot twijfelachtig is (Voorbeeld: mediapredict).
Innovation media consulting group ontwikkelt momenteel voor één van haar klanten in de kranten-sector een nieuw zondagsmagazine en legt daarin sterk de nadruk op dromen, emotie, inspiratie en aspiraties.
Daar bestaat ook een stukje basis voor. Onderzoek toont immers aan dat de emoties die consumenten doormaken "vooraf" - bijvoorbeeld bij het anticiperen op een reis - veel sterker zijn dan de emoties die ze beleven bij het achteraf terugblikken op die gebeurtenis.
- De Engelse krant The Times heeft vanaf nu kleurendruk op elke pagina, en zet dit in de kijker middels deze uiting, deze uiting en deze. Een mooie gelegenheid om meteen ook een positie op sport en entertainment te claimen.
- Twee gratis middagkranten vechten in London een strijd op leven en dood uit, en The London Paper (News International) zet daarvoor ondermeer deze campagne in.
- De nieuwe CD van Paul McCartney wordt meegegeven met de Mail On Sunday. De CD was daarvoor al te koop, maar enkel via de koffieshops van de keten Starbucks.
- De Portugese zakenkrant Oye kopt op een wel heel bijzondere manier : de koppen rollen hier en hier.
- Opnieuw een zakenkrant, maar dan in Brazilië (Gazeta Mercantil): hier, hier en hier.
- Fohla De San Paulo: hier
Een blad als Story heeft het in Vlaanderen en Nederland moeilijk qua verkoopcijfers. De Vlaamse story heeft deze week sterk ingezet op verjonging en verbreding. De associatie "oma" is immers iets wat sterren en kandidaat-redacteurs steeds meer afschrikt.Onder de slogan "serieus, glamoureus" wil hoofdredacteur Thomas Siffer het hele gezin bereiken (ook mannen, ook jongeren), een "positieve toon" vinden en een blad maken waar iedereen absoluut in wil staan.
Story is een formule die Sanoma uitgevers in heel wat Europese landen heeft uitgerold. Het blad trekt typisch een vrouwelijk, ouder en traditioneel lezerspubliek. In de semiometrie (B) vinden we correlaties met sociabiliteit (tederheid, zacht) en traditie, en specifiek woorden als "opkijken". Geen toeval dus dat royalty altijd een belangrijke rol in Story gespeeld heeft.
Royalty blijft in de nieuwe Story een belangrijk element, maar is verankerd in een eigen rubriek die slim grafisch ingebed werd. De spread met het jaarinkomen trekt meteen het onderwerp open naar een ruimere lezersgroep.
Met de quiz op de laatste binnenpagina creëert de redactie willens/nillens een tweede inhoudstafel en ook een dankbaar stuk interactie met haar lezers. Ik kan terughoudendheid om items te hernemen die al aan bod kwamen op cover of inhoudstafel, begrijpen, alleen denk ik toch dat de helft door sterkere items had ingevuld kunnen worden. Hier wil je je sterktes tonen en je positionering in de verf zetten.
"Slukes" is de nieuwe op jongeren gerichte rubriek, waar de redactie voluit voor jongeren idolen en jongeren taal gaat (sms-taal, "graaf"). De aanpak is zo duidelijk afgebakend dat ook oudere lezers (die ook wel geïnteresseerd zijn in wat hun - klein- kinderen bezig houdt) de rubriek kunnen instappen met de instelling van om de deur te kijken, zonder het gevoel te hebben dat hun blad "vervuild" werd.
Grafisch vallen ook de vele doorverwijzingen op, wat het print equivalent van hyperlinks creëert. Ook de meta informatie (bv. de date-weetjes bij het interview Dua-Verbruggen) bij een aantal stukken geven een heel actueel gevoel, en sluiten goed aan bij een actuele mediacultuur waarbij de aandacht voor de "making of" en "uit het decor stappen" heel erg natuurlijk zijn. De informatie is heel sterk verknipt, veel ingangen, wat ik doorgaans toejuich, maar waar ik me nu toch wel de vraag bij stel of de stap voor oudere, traditionele lezers niet te groot is.
Inhoudelijk blijft Story heel traditioneel en zorgzaam. De taal is eenvoudig en toegankelijk. In rubrieken als stijladvies, mijn baasje wordt duidelijk naar gemeenschappelijke grond over de generaties heen gezocht. En voor de premier, die noch zelf zijn dassen knopen kan, noch niemand bellen kan, moet elk moedergevoel wel gaan kloppen. De oriëntatie is volledig op de mens, zonder flauw te worden. Politiek-inhoudelijke kwesties worden in telegramstijl gebundeld in vijf snelle vragen. Maar toegegeven: de antwoorden zijn duidelijk en terzake, en dat heeft ook waarde. Een blad als Dag Allemaal zou dit in de tekst uitwerken en zou ook veel kritischer zijn, maar dat is uiteraard één van de verschilpunten met het (huidige) Story publiek, dat net iets gezagsgetrouwer is.
De positieve insteek is zeker geslaagd, wordt bekrachtigd door de un-positie ("nu wil ik er absoluut instaan"), hoewel die op-zich uiteraard minder krachtiger overkomt dan een blad dat gaatvoor schokkende primeurs, waar zelfs de sterren bang voor zijn. "Nu wil ik er absoluut in" lijkt eerder een "B2B" positie en vertelt potentiële lezers dat er iets veranderd is, maar geeft weinig hints wat dan wel. Dan werkt de payoff "serieus, glamoureus", met de ingebakken contradictie, mogelijk een stuk beter. Hamvraag blijft natuurlijk of het segment "positieve" lezers voldoende groot is om de gewenste oplagestijging mogelijk te maken - Siffer wil van 152.000 ex per week nu, naar 165.000 eind dit jaar. Mogelijk wel, de ambities blijven beperkt (Dag Allemaal gaat over de 300.000 ...), het blad zet een stap voorwaarts en er komen een paar mooie marketingacties aan (volgende week zit er een ASPE DVD bij het magazine) . Als de traditionele lezers nu maar blijven ...
Eerste indrukken: teksten en onderwerpen zijn met vakmanschap maar ook heel voorzichtig uitgewerkt. De ommezwaai in indeling en vormgeving is veel radicaler. Misschien dat de verhouding net wat anders had kunnen liggen. Maar niemand zal kunnen ontkennen dat Story vernieuwd is. En de reacties op het bericht over de nieuwe uitgave op de Story website zijn unaniem positief.
De Standaard brent vandaag dit bericht rond de lancering van de nieuwe Story.
UPDATE 24/5 : schraap het laagje cynsime weg in de column van Jo Van Damme in De Standaard. Story, niet minder dan tweemaal deze week in De Standaard, en op evenwichtige wijze. "Nu wil ik er ook in?" :-)
Klik hier voor de verkoopcijfers van Story in Vlaanderen (oplage, verspreiding) en hier voor de verkoopcijfers van story in Nederland (kernoplage vrouwenbladen en publiekstijdschriften)
UPDATE 8/9: Uitgevers rapporteren op kwartaalbasis hun verkoopcijfers aan het CIM. De Morgen publiceerde zaterdag de cijfers voor het tweede kwartaal van 2008.
Dag Allemaal ging er t.o.v. het eerste kwartaal met 11.000 exemplaren op vooruit, het magazine verkoopt nu 423.423 exemplaren (jaar op jaar vergeleken is dit een stijging met niet minder dan 22K ex). Humo verloor er 11.0000 (224.516 ex), terwijl Story er 11.000 stijgt (163.044 ex). Omdat de oplagecontrole een administratief gegeven proces is (verwerking van facturen) is het mogelijk dat de groei van Story pas echt zichtbaar wordt in het derde of vierde kwartaal.
Min publiceert dit interessante overzicht van de in 2007 beste en slechts verkopende magazinecovers, en tracht ook een aantal trends in de data te ontdekken (zoals een neiging tot introspectie bij de lezers van nieuwsmagazines). Min geeft jaarlijks ook een boek rond dit thema uit, waarvan je hier een extract kunt lezen.
Mediaconsumptie kan voor gebruikers een krachtig hulpmiddel zijn dat uitdrukt wie je bent en welke waarden je aanhangt (identiteit) of tot welke groep je behoort / wil behoren. Een stapje verder is dat mensen met je medium zichtbaar te koop lopen. Uit eigen ervaring weet ik hoe lezers in Spanje de krant trots met de kop naar voor onder de arm klemmen. Dat blijkt vooral in "emerging markets" het geval te zijn, zo bericht The Independent in "people want to be seen reading a newspaper". Dat geeft brandstof voor de forse groei van kranten en magazines, ondanks de aanwezigheid van bv. het internet in die markten.
UPDATE 20/5: Het artikel in The Independent heeft blijkbaar ook de New York Times van vandaag geïnspireerd.
De race voor het presidentiële kandidaatschap voor de Democratische partij blijft ongemeen spannend (zie ook deze post van 22 april) , wat de New York Times tot de conclusie brengt dat politiek hipper is dan ooit. De kandidaten worden celebrities, maken hun opwachting in celebrity magazines en verdringen tijdelijk acteurs en artiesten. Zelfs magazines die in het verleden het nooit over politiek hadden, gaan nu over stag.
Een inhoudsanalyse leert overigens dat de Amerikaanse media Obama als winnaar zien.
De mediapagina's van De Morgen van vrijdag 16/5 laten Thomas Siffer aan het woord over de nieuwe Story (B) (verschijnt op 3/6, zie ook deze post). Story gaat meer voor een eigen smoel (een meer onafhankelijke koers t.o.v. Dag Allemaal), wil breder (mannelijker) en jonger worden, zonder bij de restyling al teveel lezers te verliezen Daarvoor krijgt het ook een jongere redactie. Story krijgt ook een groter formaat, en wordt iets duurder geprijsd, wat in onderzoek geen probleem leek op te leveren.
Thomas Siffer:
Ik ben er trots op dat de daling van de verkoopcijfers is stopgezet sinds ik hier aan boord ben. En dat hebben we voor een groot stuk te danken aan ons coverbeleid. Onze cover is duidelijker. Hiërarchischer ook. In plaats van twaalf dingen op de cover te zwieren waar de lezer uit moet kiezen, schuiven we één artikel naar voren dat volgens ons het artikel van de week is. En dat heeft zijn effect niet gemist. Voor het eerst in vijf jaar doen we het een ietsiepietsie beter dan het jaar voordien."Op de site van reclameregie medialogue zegt Siffer over die verbreding
En de term 'celebs' mag je gerust breed zien: ook de wereld van sport, politiek, business of kunst levert boeiende verhalen op. We zullen die mensen net zoals de showbizz sterren positief en constructief benaderen, maar daarom niet braaf. Story* zal zijn lezers verrassen, amuseren, stimuleren, wat zeg ik, passioneren!"Daar zit voor een stuk de uitdaging van Story. Dag Allemaal heeft een enorm netwerk en weet handig lokale celebrities te managen. Omgekeerd lijken lokale celebrities het hipper te vinden om intieme ontboezemingen (genre favoriet one-night stand) aan Humo te vertellen.
Afspraak volgende week in de krantenwinkel.
De nieuwe Poolse nationale krant "Polska" zal artikelen uit The Times kunnen overnemen, en draagt ook het logo van Times in haar masthead. De layout is van de hand van Neville Brody en zijn team @ Research Studios. Die laatste link (@ visualeditors.com) verwijst ook naar een serie razend interessant presentaties over opmaak van kranten op een recent (oktober 2007) workshop in Boston van de Society of news designers .
Een ijkpersoon kan een handig hulpmiddel vormen om af te toetsen of iets in een bepaald medium kan, en zo ja, met welke invalshoek het moet aangebracht worden. Een ijkpersoon is zowat het media equivalent van "persona's", waar een theoretisch en practisch kader rond bestaat in product ontwikkeling en usability.
De ideale ijkpersoon is multidimensionaal en gaat met zijn tijd mee. Twee interessante artikelen hierover, beide vanuit de invalshoek advertising en research. Ook voor media relevant, want wat is een tv spot anders dan een miniprogramma, dat net zoals andere programma's om aandacht moet vechten. En met opkomst van "branded entertainment" vervagen de grenzen sowieso.
- Wat kunnen adverteerders leren van soap opera's? Over onderzoek dat moet garanderen dat een tv programma exact het leven van alledag weerspiegelt.
- Waarom moeders zich thuisvoelen bij retailer Iceland (UK)? Over identiteit, het verloren gaan van traditionele waarden en hoe adverteerders (én media) moeten mee evolueren.
Take-away: is de ijkpersoon van je medium nog bij de tijd? Evolueert hij of zij met de tijd mee ? Wat maakt hij of zij door ? Welke demonen zijn er vandaag te bevechten ? En hoe moet je je medium daar op afstemmen.
TV magazines vormen - vermoedelijk omwille van de moordende concurrentie - een erg innovatief segment. We hebben al tv gidsen gezien afgestemd op een demografische doelgroep (jongeren), tv gidsen die een alternatief overzicht in de tijd bieden (tweewekelijks). Met de komst van digitale TV lijkt "nog vollediger" een concurrentievoordeel te moeten worden, getuige dit tv magazine initiatief bij Springer.
Antwoord: niet zo erg veel. Lees meer hier.
Overigens verschilt dit weinig met wat we leren uit gebruikersonderzoek met print media.
Jean-Marie Pfaff stelt in Het Laatste Nieuws(volg de link voor een foto van de cover van het nieuwe magazine) het personality magazine voor dat rondom hem opgebouwd wordt. Het blad zal tweemaal per jaar verschijnen, indien succesvol worden 6 verschijningen overwogen. In het eerste nummer verschijnen interviews met schrijver Herman Brusselmans, bokser Sugar Jackson en wielrenner Tom Boonen. Pfaff wil een magazine met ositieve verhalen. "Ik ben niet uit op sensatie," zei hij in Het Laatste Nieuws. "Niemand hoef mij te wantrouwen."
Het zakenmodel is uniek. Dankzij de relaties van Pfaff konden sponsors aangetrokken worden, zodat het blad nu al winstgevend is. "Jean-Marie" ligt op 29/5 in de winkel, op 30.000 exemplaren in Vlaanderen en op 70.000 in Nederland.
Op hln.be vind je ook een afbeelding van de eerste cover.
"User generated content" is hip, maar vraagt ook om veel moderatie bij kranten en magazines. Ook een leefbaar zakenmodel lijkt nog ver weg. De meest veelbelovende experimenten zijn het fotomagazine JPG (van 8020 publishing) , dat ook een reismagazine uit geeft. De reissector lijkt een voor de hand liggende kandidaat, en dat inspireerde ook traditionele uitgever BudgetTravel om een user generated nummer te maken, met bijdragen van 324 publieksjournalisten. Toch was het ook maken van UGC Budget travel "neither cheap, nor easy".
Toch blijft UGC een aandachtspunt, het blijft immers een krachtige hulpmiddel om de mediumfuncties sociale integratie te bewerkstelligen en persoonlijke identiteit te weerspiegelen.
Het verdwijnen van "Het Volk" (B) - de krant gaat op in Het Nieuwsblad - lokt heel wat commentaar uit van journalisten, uitgevers en communicatiewetenschappers.
Zakelijk heeft Corelio enkele jaren geleden een schijnbaar goede zet gedaan door Het Volk al de facto te laten samen smelten met Het Nieuwsblad. Enkel de voorpagina en het editoriaal verschilden nog, wat voeding geeft aan een uitspraak die aan Peter Vandermeersch (Corelio) toegeschreven wordt dat "Het Volk wel de meest rendabele krant van Europa moet zijn, met 70.000 verkochte exemplaren zonder dat je een redactie nodig hebt"
Waar niemand bij stilstaat is dat de lezers van Het Volk en Het Nieuwsblad absoluut niet compatibel met elkaar waren. Media hebben 4 functies: informatie, entertainment, sociale integratie en persoonlijke identiteit. T.o.v. die twee laatste is de uitgever toch wel enigszins in de fout gegaan.
Blader even naar pagina 20 van deze studie (uit 2001) van mediacentrale Space, op basis van de semiometrie. Lezers van Het Volk hingen nog sterk aan traditionele (arbeiders) waarden, terwijl lezers van Het Nieuwsblad veel meer neigen naar plezier en onthechting. Naast een stukje "natuurlijk" afvloeien van lezers (Het Volk had de oudste lezers van alle Vlaamse kranten) kwam er ook een uitstroom van lezers op gang die zich niet meer in hun krant thuisvoelden. (persoonlijke identiteit)
De krant ging jaarlijks ongeveer 9% in betaalde verspreiding achteruit. Andere "efficiëntieverhogende" maatregelen zijn begrijpelijk, als de oplage in die mate terugloopt ben je productietechnisch verplicht om edities terug te schroeven - waren ook niet van dien aard om lezers verder aan hun krant te binden, omdat lezers steeds meer mensen en gemeenten tegen kwamen, waarmee ze geen enkele band meer voldoen (sociale integratie)
Blijft de vraag of Het Volk gered had kunnen worden. Christian Van Thillo van De Persgroep denkt van wel, ook communicatiewetenschappers als Karin Raeymaeckers denken dat de krant als regionale titel binnen een andere mediagroep als De Persgroep of Concentra meer kans gehad had.
Mogelijk, maar het midden jaren '90 zeer oude en traditionele profiel van Het Volk gaf weinig bewegingsruimte om de krant te verbreden of het herpositioneren, zonder meteen veel kernlezers van Het Volk af te stoten. Want groeien doe je enkel als de instroom hoger is dan de uitstroom. En een regionale krant maken is meer dan een aanbod dan regionaal nieuws hebben. Je moet 'onmisbaar' worden door de agenda en gespreksonderwerpen (sociale integratie) in die regio mee te bepalen. Dat kan alleen als je een minimum penetratie in een bepaalde regio haalt. Wat meteen de reden is dat Het Belang van Limburg zo succesvol is, een krant die dagelijks ongeveer de helft van de Limburgers bereikt. Het Volk scoorde op dit punt, zelfs in Oost- en West Vlaanderen bijzonder zwak.
De Standaard (B) en haar reclamebureau LDV vielen in week tijd verschillende keren in de prijzen. Eerst werd de gouden "Best of Brand Activation Award" binnengehaald de campagnes "Islam", het "Scholenrapport" en de "kunstboeken". Die eerste, de Koran actie, viel ook op de INMA in Los Angeles in de prijzen. (Nog) Niet in de prijzen (wegens 2008), maar wel leuk: De Standaard in het Chinees.
Ook (nog) niet in de prijzen : om de nieuwe dikke weekendkrant in de kijker te zetten plaatste De Morgen (B) en haar reclame bureau Duval Guillaume een leesstoel, compleet met opbergruimte voor de krant, in kledingzaken en musea. Deze "leesspot" moet de lijn van de campagne visualiseren dat De Morgen zo interessant is dat je het hele weekend al lezend kan doorbrengen, met lege straten tot gevolg.
UPDATE 24/5: De Standaard sleept dit jaar ook nog een CCB award in de wacht.
UPDATE 2/6: Bekijk hier de spot van De Morgen
Nu medialogue de verkoop van advertentieruimte voor Goedele start, krijgen we ook de eerste details over de inhoud van het magazine, dat in september moet gaan verschijnen. Reclamevakblad PUB meldt dat het personality magazine opgebouwd wordt rond de pijlers psychologie, sexualiteit & relaties, wereld & maatschappij en lifestyle. Het wordt een "mentaliteitsblad" voor vrouwen tussen 25 en 54, in de bovenste helft van de sociale klassen. Goedele staat centraal in het blad en dat wordt ook naar de advertentieformules doorgetrokken (adverteerders kunnen bv. de aanwezigheid van Goedele op eigen evenementen bekomen).
In de marge van de berichtgeving rond het PPA congres tekende de Guardian (VK) de volgende korte bespiegelingen rond het maken van covers op.
Grazia wint PPA award voor het magazine dat - volgens de jury - 'the sharpest reflection [is] of what the modern female head currently holds'
"Hello", de "Rolls Royce" onder de celebrity magazines, wordt 20. The Independent wijst op de "onvermoeibare positiviteit" als succesformule van het blad
The magazine has presided over a gigantic paradox: it deals in a world of wealth, renown, fabulous success, deranged consumer spending and the expectation that romance will always be around the corner – everything, in short, that the world associates with happiness. Even though the figures who populate this world seem to spend unconscionable amounts of time being unhappy, unwell, doomed to rehab clinics, socially maladroit, sexually incontinent and unable to look after their children, it has been Hello! magazine's unenviable task to put a brave face, and a positive construction, on the slow-motion motorway crash of famous people's lives.
Prettige verrassing. Op weg naar het lokaal waar de workshop doorging (zie gisteren) zag ik affichegroot oud-student Jeroen Struys hangen, als winnaar van de Sanoma Job Casting day 2007, een evenement waar deelnemers brainstormen over tijdschriftformules en waarmee Sanoma probeert om meteen beloftevolle journalisten in te pikken. Jeroen werkt vandaag als enige man bij Flair.
Vandaag en morgen geef ik een gastcollege voor de master journalistiek van de Erasmus Hogeschool (departement taalkunde) in Brussel. Het is een nastaartje van de cursus "mediaonderzoek, mediamanagement en mediamarketing" die ik de afgelopen jaren gaf. In de cursus zagen we een reeks technieken om de verwachtingen van (vooral) lezers door en door te leren kennen en een krant of magazine daarop af te stemmen. Bij elk nieuw concept hoorde een praktijkoefening die we in de groep uitvoerden. Elke praktijkoefening was meteen ook de blauwdruk voor een onderdeel van eindevaluatie, het door de student zelf ontwikkelen van een tijdschrift, compleet met doelgroepbeschrijving, ijkpersoon, bladformule, redactionele strategie, voorpagina en inhoudstafel, voorbeeld titels , een marketingstrategie ... Omwille van de enthousiaste reacties van studenten hierop, vroeg Martina Temmerman of ik iets dergelijks opnieuw wou doen, maar dan in een korte workshopformule (en voor een grotere groep).
Omdat de tijd beperkt is geef ik de studenten zelf een (moeilijke) doelgroep op. Hun taak is om uit een honderdtal nieuwsberichten een selectie van een twaalftal berichten te maken, en deze qua titel, uitwerking, invalshoek, plaats en omvang in krant of tijdschrift, mediumfuncties ... optimaal op hun doelgroep af te stemmen.
Doel van de oefening is begrijpen dat het nieuws min of meer voor elk medium hetzelfde is, maar dat de mogelijkheden om af te stemmen op je doelgroep bijna onbeperkt zijn. Neem als voorbeeld het bericht "Treinreizigers ervaren meer stress dan een straaljagerpiloot, met hartslagen die oplopen tot 164 als een nieuwe reiziger de coupé betreedt". Een krant als De Standaard zou voor de invalshoek "inzicht" kunnen kiezen, en op de wetenschapspagina informatie over persoonlijke ruimte brengen. Voor een krant als Metro zou dit een voorpagina artikel kunnen zijn, en in een editoriaal zou gepleit kunnen worden voor meer ruimte op de trein. Voor een andere krant zou dit een kort berichtje kunnen zijn dat ergens op een binnepagina geplaatst wordt voor zijn amusementswaarde. Een heel erg op mensen georiënteerd blad zou het verhaal van een pendelaar kunnen brengen voor wie het allemaal teveel geworden is, en die niet meer de trein op durft ... Mogelijkheden genoeg.
Vorig weekend (6/5) zijn de nieuwe weekendbijlagen bij De Morgen (B) voor de tweede maal verschenen. Tijd voor een evaluatie van WAX, de “intelligente” bijlage voor en door vrouwen. Zoals het ter ziele gegane Lola (hier en hier) reeds ondervond is het maken van een intelligent vrouwenmagazine minder voor de hand liggend dan het lijkt. Intelligente vrouwen vormen een zeer kritisch publiek, en alleen al het label wekt verwachtingen die niet waar te maken zijn.
Ook al omdat van magazines vaak niet veel meer dan een stukje “me-time” verwacht wordt, en dat ook intelligente vrouwen erg geen probleem mee hebben om bij de kapper of tussen twee taken door, even iemand anders te willen zijn en een “niet-intelligent” blad te lezen. (moodmanagement).
Hoe brengt “WAX” het er van af?
Het exemplaar van 6/5 komt traag op gang : de hele voorpagina wordt als inhoudstafel gebruikt, pagina twee telt slechts een handvol (4) opgeknipte stukken (test fitflop schoenen, enkele zomer associaties), om dan meteen pagina vullend stuk rond "ouder worden" te brengen. Voor een magazine dat slechts 7 pagina's telt lijkt dit wat onevenwichtig en zou je op de eerste en tweede pagina wel wat meer kwijt kunnen. Het leuke item over het Amerikaanse kinderboek dat aan kleuters moet uitleggen waarom en hoe moeder onder het mes van de plastische chirurg gaat zou moeiteloos (maar korter) mee op pagina twee of drie kunnen.
Het is duidelijk dat WAX zich spiegelt aan Phara's en Frieda's. Maar met twee 50+ portretten en een zestigster in het item de investering lijkt leeftijd de rode draad in dit nummer te zijn. Een leeftijd die ver boven die van de gemiddelde De Morgen lezeres lijkt te liggen. De uitdaging dan is deze stukken relevant te maken voor je lezeressen en dat gebeurt hoegenaamd niet. Uiteindelijk is De Morgen de krant voor jongegeëngageerde wolven en wolvinnen, en dan is het stuk over Carme Chacón, de jonge (37) nieuwbakken en hoogzwangere Spaanse minister van defensie een veel betere keuze om naar voor te schuiven, en misschien meer mee te doen. En misschien is dat (tweede of derde pagina) dan wel de plaats om meteen een column te plaatsen. Nu hebben we op pagina 3 het interview met Linda Van Waesberge en hoewel dat ongeveer paginavullend is, ontbreekt een inleiding waarin verteld wordt wie Linda Van Waesberge wel is (ter info: Linda Van Waesberge is de persoon achter vzw Modo Bruxellae).
Ook psychologie is een rode draad en dat is waarschijnlijk een goede keuze in functie van lezeressen van De Morgen Alleen zitten we met De McCanns en Fritzl wel heel erg op een bepaalde lijn. Je zou verwachten dat er – met een eigen invalshoek - meer aandacht is voor de specifieke dilemma's van jonge dertigsters en veertigsters (definitieve keuzes, relaties, werk, kinderen), met als achtergrond het universum van De Morgen (beroepsactieve vrouwen, cultuur, , een bepaalde blik op en selectie van actualiteit, engagement...) Daarmee onderscheid je je van de traditionele vrouwenmagazines en geeft je de aanwezigheid van 'Wax' binnen De Morgen betekenis.
Evaluatie : naar de mediumfunctie informatie zit WAX goed, maar naar enterainment is meer mogelijk. Deze uitgave mist ritme, en de lezeressen zelf en hun waarden zijn zo goed als afwezig, wat maakt dat het blad erg laag scoort op sociale integratie en persoonlijke identiteit. Er is nog werk aan de winkel.
Meningen van andere bloggers over WAX
UPDATE 28/5: bekijk de designs van Martin Huisman hier.
Enkele dagen terug hadden we het al over de opfrisbeurt voor het Engelse magazine 'Eve'. Vandaag brengt de Engelse krant The Independent een interessant interview met Eve's hoofdredactrice Nic McCarthy. Het blad moet zich spiegelen aan 3 F'en, namelijk "fashionable, feminine and friendly", door de associatie met Sex and the city actrice Jessica Parker, nieuwe logo's (Bodoni ultra bold italic). Eve wil - dixit McCarthy - glamoureuzer, intelligenter en verassender zijn dan haar concurrenten (o.a. Red Magazine).
Over haar doelgroep zegt McCarthy hetvolgende:
The median age of Eve's readers is 37 but, like most magazine editors, McCarthy prefers to define them by attitude. "One of the reasons I really wanted the job was I was really impressed by the Eve reader: she's a smart, educated, fairly well-off career woman. They're very much about what's going to happen next. They might want to set up their own business, or take up photography... they're always looking to have a more fulfilling life."
A decade ago, the big new concept in the magazine world was "middle youth" – women who had celebrated their 30th birthday, but were still interested in fashion and having fun. According to McCarthy this is now "old hat".
"If I think about myself, my friends, family, the thirtysomething women I know, I wouldn't assign any sort of badge to them, they are all completely different. I'm 38, I've got two children, I work. My sister-in-law is 37, she has given up her career for a few years to raise my godson, James. I've got other friends who haven't got children and don't particularly want children. Middle youth makes them sound a bit juvenile or old-fashioned or something."
Magazines creëren voor vrouwen een persoonlijke time-out ("me-time") en geven advies. Dat blijkt onderzoek van de Britse magazine uitgever IPCMedia. De uitgever beschikt over een panel van 7.500 lezers waaruit regelmatig voor onderzoek geput wordt. Uit het onderzoek komt het beeld naar voor van vrouwen sterk onder tijdsdruk staan en weinig of geen tijd voor zichzelf hebben. Media spelen een belangrijke rol in het leven van Britse vrouwen, ofwel om even aan de stress te ontsnappen, ofwel voor advies. Advies wordt vooral gezocht als het om opvoeding gaat, waarbij het internet een belangrijke rol speelt. Geldzaken en grote aankopen zijn ook belangrijk, maar daar speelt de partner een veel belangrijker rol dan media. Media kunnen een rol spelen om vrouwen te ondersteunen en te verzekeren dat een gezonde balans tussen werk, gezin en vrije tijd mogelijk is. Meer details en cijfers bij IPC Media.
Onderzoek als dit vormt uiteraard ook een stuk storytelling van een uitgever t.o.v. potentiële adverteerders. Maar het motief "persoonlijke time out" en andere komen ook terug in het meeste onderzoek naar mediabeleving, zoals de "Magazine Reader Experience Study"
Mediaconsumenten kiezen voor een medium omdat het aan hun interesses beantwoord, hun waarden belichaamd, hen deel doet uitmaken van een groep waartoe ze (graag willen) behoren en omdat het de tijd verdrijft. Media die dat niet enkel beloven maar ook waarmaken, kunnen op trouwe mediaconsumenten rekenen. En die willen dan ook niet dat er ook maar iets aan hun blad verandert, iets dat afbreuk doet aan de belofte.
Marketing vakblad Mad.co.uk doet verslag van veranderingen bij de Britse tabloïds. De Daily Mirror kiest voor evolutie boven revolutie, en introduceerde over de periode van enkele maanden nieuwe lettertypes en kleurencodes voor de verschillende onderdelen van de krant. Ernstig nieuws houdt een statige zwart-wit opmaak, voor ludiek nieuws wordt voluit voor kleur gegaan. En een uitneembaar sportkatern krijgt een opmaak die aanleunt bij die van Zuid-Amerikaanse sportkranten. Toch zijn er nu al lezers die zich ergeren aan het gebruik van pasteltinten in de sportverslaggeving. De Daily Mirror laat zich bijstaan door Cases i Associats, een design consultancy uit Barcelona, dat eerder reeds tekende voor het design van De Pers (NL). Ook The Sun zou aan een redesign toe zijn, maar stelt dat design geen afbreuk mag doen aan de directheid die lezers van een tabloïd verwachten. Ook de Daily Sport waar we het al eerder over hadden, passeert in het artikel de revue.
Een interessante inventaris van reacties van lezers en gebruikers vinden we bij Mark Porter, eerst voor guardian.co.uk en later voor de nieuwe bijlage bij de Financial Times
Bij Fast Company heeft Luke Hayman het vandaag over redesigning a magazine brand.
Ook hier is het over eieren wandelen:
“Part of the magazine is pacing and making sure you don’t jar anyone,” Hayman said, “It's a delicate balance of variety and sameness.”Ook in het artikel: waardevolle tips over hoe lettertypes en opmaak een magazine identiteit geven, de gevaren van een "vermoeide" layout en het advies om toch maar in lange teksten te knippen als dit een "grijze" pagina helpt voorkomen.
Voor evolutie t.o.v. revolutie valt dus veel te zeggen. Als de band tussen mediaconsument en medium maar sterk genoeg is, wordt veel 'for granted ' genomen. Een beetje zoals in veel gezinnen andere gezinsleden het niet opvalt dat moeder of vrouw met een nieuw kapsel thuiskomt. Maar het maakt ook dat ze opnieuw aantrekkelijk voelt en dat ook is voor anderen.
De 'informatie geurspoor' theorie ('information scent') is een interessant en bruikbaar raamwerk voor mediabouwers. De theorie vergelijkt het zoeken en verzamelen van informatie met hoe dieren (en primitieven) voedsel verzamelen. Mensen zullen een pad in een website (of een artikel, krant, magazine ...) blijven volgen zolang ze aanwijzingen (cues) krijgen dat er verderop "meer" te vinden is.
Usability guru Jakob Nielsen geeft in zijn 'alertbox' van deze week een aantal voorbeelden van bad design. Voorbeeld twee is dat van de New York Times, waar de krant volgens hem kansen laat liggen om meer pageviews te realiseren bij de lezers die de site al gebruiken.
