Vrijdag publiceerde Het Nieuwsblad (B) 100 tips om verstandig te besparen. Een duidelijke titel, die treffend inspeelt op het gevoel van koopkracht verlies bij een brede middenklasse. Het artikel werd "actueel" gemaakt door op de voorpagina een aantal recente prijsstijgingen in het vet te zetten.
Mooi, ware het niet dat een aantal tips helemaal niet bij de doelgroep van Het Nieuwsblad passen. Het Nieuwsblad ("iedereen leeft mee") wordt gelezen / zou graag gelezen worden door sociale mensen, gericht op de groep. Een tip als "wacht op café met het geven van een rondje tot de ergste dorst van je vrienden gelest is, en ze mogelijk het rondje aan zich voorbij laten gaan" staat haaks op wat de Nieuwsblad lezer belangrijk vindt. De"waarden" van de doelgroep worden nog verder op de proef gezet met tips rond "feesten bij familie" ... Dit is het laatste waarop deze lezersgroep sterk zou gaan besparen. In het lezersprofiel van Het Nieuwsblad vinden we toch nog wel wat "eerder introverte, op controle gerichte " georiënteerde lezers terug. Het idee om te "stelen", want de tips over systematisch te weinig over te schrijven, kun je niet anders benoemen, staan wel haaks op hun (brave, traditionele) waarden. Het is geen toeval dat dit de twee thema's zijn die in de lezersreacties online terugkomen.
Je kan niet niet communiceren. Elke boodschap vertelt iets over wie je bent en waar je voor staat. Als één van de taken van je medium het weerspiegelen van de identiteit van de lezer en sociale integratie is, zorg er dan ook voor dat je de juiste signalen uitzendt. In het geval van 100 tips - die op zich wel allemaal kunnen - was het verstandig geweest om de selectie ook op de doelgroep af te stemmen. Voor een andere krant (Het Laatste Nieuws bv.) zou de selectie er enigszins anders uit kunnen zien.
Op een blog van het Franse nieuwsmagazine L'Express (Roularta) kan je via slideshare de presentatie van het onderzoek "La nouvelle ère de l'information" inkijken. Doelstelling was om de rol en positionering van opiniebladen (type Knack (B), Elsevier (NL), HP De Tijd (NL) ...) af te bakenen in een omgeving van mondige gebruikers, met weinig tijd.
Slide 14 en volgende zijn nog het meest interessant. Opiniebladen helpen gebruikers de wereld te begrijpen, te duiden en geven hun lezers houvast om zich te onderscheiden en de juiste beslissingen te nemen. Onthou dat het een studie is voor en over nieuwsmagazines, en dat wat dus over andere media vertelt wordt vooral achtergrond is voor de findings over nieuwsmagazines
Marketeers en media makers liggen elkaar niet altijd even goed.
En het is niet alleen in media dat de titel marketeer laag scoort qua sociale status :-)
Don't tell my mother I work in an advertising agency - she thinks I play piano in a whorehouse. ~Jacques Seguela
De mediabijlage van De Morgen (B) kopte vorige week dat "Canvas niet gerund wordt door Marketeers". (Canvas is het "kwaliteitsnet" van de Vlaamse openbare omroep). Toch lees je in het interview dat in overleg met de afdeling strategie bepaald wordt waar welke programma's het best tot hun recht komen, dat marketeers kijkers moeten werven en het gevoel dat kijkers hebben bij het merk moeten laden.
Het doet denken aan de vraagtekens die geplaatst werden bij de verkiezing tot marketeer van het jaar van Peter Vandermeersch, algemeen hoofdredacteur van de Corelio kranten en daarvoor hoofdredacteur van De Standaard. Blijkbaar (cfr. advies raad voor de journalistiek) kan je niet zomaar én hoodredacteur (of netmanager) zijn én marketeer.
Natuurlijk kan dat wel: marketing is geen naamkaartje, maar is alles wat je doet om, vertrekkende van de interesses en noden van mediaconsumenten, je krant, tijdschrift, tv of radiostation naar het publiek te brengen. Als een krant succesvol is, dan volgt dat uit het vermogen van de hoofdredacteur om inhoud, vormgeving, distributie, prijs en promotie af te stemmen op de doelgroep van de krant. En of hij daarvoor nu zijn buikgevoel inzet of beroep doet op marktonderzoek, het gaat uiteindelijk om een proces van het naar de markt brengen van een medium, en dat is marketing. Of het nu op het naamkaartje staat of niet.
Als mediaonderzoeker leer je snel het verschil tussen wat lezers, kijkers of luisteraars over zichzelf zeggen t.o.v. wat ze in de realiteit doen. (Lees ook: the perils of self-reporting) .
De fMRI scanner, die toont welke hersendelen qua activiteit oplichten wanneer mensen media consumeren, vormt dan ook een bijzonder interessant experiment om zicht te krijgen op hoe media gebruikes nu werkelijk in elkaar zitten.
Helaas is kunnen we nog lang niet over mediagebruik in een natuurlijke omgeving spreken, maar als je ziet welke evolutie bv. oogcamera onderzoek doorheen de jaren heeft doorgemaakt, (vandaag een bijna onzichtbare, passieve sensor, tegenover een jaar of 20 terug een helm voor de proefpersoon die veel weg had van een motorhelm) laat dat het beste voor de techniek verhopen.
Onderzoekers van het Computational Neuroimaging Labaratory in de VS gingen de reacties na van 45 proefpersonen op ongemonteerd videomateriaal en films van Leone en Hitchcock. Hoe beter de fragmenten "geproduceerd" waren, hoe meer hersendelen activiteit vertoonden (en hoe meer "engagement" je dus mag veronderstellen). Ongemonteerde video scoorde slecht, Leone's "The Good, The Bad and the Ugly" scoorde beter en Hitchcocks "Bang! Your dead" uit 1961, scoorde het best.
Hoewel Hitchcock niet over fMRI of andere speeltjes beschikte, wordt volgend citaat wel (en dus niet onverdiend) aan hem toegeschreven:
"creation is based on an exact science of audience reactions"
Lees het artikel (met link naar hetvolledige rapport in pdf) vind je hier
De redesign van The New York Times online dateert van ondertussen twee jaar terug, een heel interessante blik achter de schermen krijg je dankzij deze opname van een presentatie tijdens het "Business to Buttons" congres (2007, Zweden). Neem er je tijd voor (+/- 45 minuten). Karen McGrane and Kevin Kearney van Razorfish vertellen over usability, gebruikersonderzoek, het onderhandelen met verschillende deelredacties (vaak met totaal uiteenlopende wensen) en de aandacht voor de monetisatie van de site.
Een blik achter de schermen (en vooral een overzicht van aandachtspunten) bij het coverdesign van een magazine. Bij a photo editor. Meer covers? Jan Knaap verzamelde jarenlang nulnummers en eerste uitgaven van publiekstijdschriften, nu ontsloten via baby nummers. (via bladblog)
UPDATE 28/7: een meer internationale versie van 'babynummers', met eerste uitgaven van over de hele wereld, vind je hier
De Nederlandse media verdichten de laatste editie van het Continu Onderzoek Burgerperspectieven (COB) tot de vaststelling dat de Telegraaf lezer een zwartkijker is
De combinatie van lage opleiding, mijden van de publieke omroep en het lezen van De Telegraaf leidt tot negatieve visies op samenleving en toekomst
Het rapport zelf is veel genuanceerder en stelt (op pagina 22) :
"natuurlijk hoeven die verschillen helemaal geen gevolg te zijn van mediagebruik. Politieke voorkeuren en mediavoorkeuren zullen elkaar versterken en gemeenschappelijke achtergronden hebben"
En zo is het ook. Minstens éénmaal per jaar verzeil ik in een hoogoplopende discussie over macht en onmacht van media, tussen aanhangers van het idee dat media de opinie van mensen kunnen beïnvloeden en aanhangers van het idee moeten zoeken naar (en buigen voor) een publiek. De waarheid ligt uiteraard in het midden (hoewel ik eerlijkheidshalve moet toegeven dat ik wat naar de tweede optie neig). En ook naar doelgroep kunnen er grote verschillen zijn.
Welke school je ook aanhangt: om mensen te overtuigen moet je eerst een kanaal openen, en dat kan alleen door op zijn minst open te staan voor de werkelijkheid zoals zij ze waarnemen, en die dus in je medium te weerspiegelen Anders kan er zelfs geen sprake zijn van communicatie en/of een maatschappelijk verantwoorde bijsturing . Raamwerken in persuasieve communicatie (als de cognitieve dissonantie theorie van Festinger, een media politiek gekleurd voorbeeld vind je hier ) leren hoe weinig speelruimte je hebt.
Dus voor we weer aan populaire-media-bashing gaan doen, graag wat begrip voor de positie van mediabedrijven met populaire titels en kanalen, die - geloof me - ook hun maatschappelijke verantwoordelijkheid opnemen.
In Vlaanderen komen onderzoekers hier tot de gelijkaardige stelling dat het lezen van populaire titels leidt tot minder vertrouwen. Overigens lijkt het vertrouwen in instellingen (en ook in de pers) in Vlaanderen wat lager te liggen.
Lee Abrams werkt als Chief Innovation Officer bij kranten uitgever Tribune in de VS (zie ook hier) . Als outsider (Abrams werkte daarvoor bij satelliet radio provider XM) heeft hij een niet oninteressante visie op kranten, die hij vertaaldein 15 suggesties voor kranten om meer lezers te bereiken . Interessant, zolang je maar onthoudt dat Amerikaanse (stads) kranten in een heel andere sociale en culturele omgeving actief zijn. In Europa (en toch zeker in België en Nederland) zijn openbare omroepen bv. veel marktgerichter dan de NPR (Public Radio) waarin in het artikel verwezen wordt.
UPDATE 20/6: Net op het moment dat je denkt "15 suggesties om meer lezers te verwerven" klinkt goed, maar kan je het ook onderbouwen met data én heb je misschien ook bij elke suggestie een voorstel, komt de Readership Institute Abrams te hulp. Lees hier meer.
UPDATE 7/7: Een lading nieuwe ideeën van Abrams over hoe kranten hun oplage kunnenverhogen.
The Newspaper Society, de belangenvereniging van regionale kranten in Engeland, publiceerde vandaag de studie "Local Matters".
Het onderzoek laat toe om regionale attitudes (zoals trots, participatie en betrokkenheid) voor 12 regio's te vergelijken. Dat vergelijken valt in de praktijk flink tegen: verschillen tussen de regio's zijn er amper (tenminste statistisch significante verschillen). Alleen de Londen regio wijkt - voorspelbaar - significant af van de andere regio's, met een groter % inwoners dat participeert in cultuur en politiek volgt, en minder inwoners die trots zijn op hun buurt. Het is meest interessant is nog om de pdf's achter de kaart af te laden, en de uitspraken uit kwalitatief onderzoek te vergelijken. Dat geeft nog het meest grip op wat lezers en respondenten ervaren als regionaal nieuws.
Niet verrassend is dat regionale dagbladen (en hun websites) de beste optie zijn om mensen te bereiken die verbonden zijn met hun regio.
Interessant is wel de hoge correlatie tussen zorg voor het milieu (recycleren, afval beperken) en het lezen van regionale kranten, een correlatie die ontbreekt met andere media. Een onderwerp waarop lokale en regionale dagbladen zich veel sterker zouden kunnen positioneren, dan dat vandaag het geval is.
Marcio Garcia houdt op zijn blog een warm pleidooi voor de focus op lezers en doelgroep bij typische tabloid kranten (zeg Bild (D), Telegraaf (NL), Het Laatste Nieuws (B)). Hij roemt die hierarchie (probeer maar eens naast een 350 pt kop te kijken), de gestructureerde chaos en de visuele verrassingen.
Wat Garcia omheen loopt, is waarom die aanpak zo effectief is naar lezers van tabloids, en zo verschrikkelijk ervaren wordt door lezers van kwaliteitskranten en ook regionale dagbladen.
Marketing diagnostisch onderzoek, zoals dat door Censydiam/Synovate, Motviaction (hier lees je meer over het model van Censydiam) en anderen uitgevoerd wordt, plaatst mediaconsumenten vaak in ruimte t.o.v. een as "op de groep gericht versus op jezelf gericht" en een as "controle versus expressie".
Lezers van tabloids situeren zich meestal erg hoog op de as expressie (de zgn. noordzijde) : het zijn lezers die nood hebben aan verandering, uitleven, vernieuwing, speelsheid, verrassingen (en zich ook graag onttrekken aan verantwoordelijkheid).
Lezers van regionale kranten situeren zich eerder op het oosten ("gericht op de groep"), met een belangrijke groep veelal oudere en traditionele lezers die zich in het 'Zuid-Oosten' bevinden.
Lezers van kwaliteitskranten situeren zich eerder Westen (bekwaamheid, ego expansie) en het Zuid-Westen
In het "Zuiden" vinden we het tegenovergestelde van de waarden die in het Noorden gelden: controle, het internaliseren van spanningen, en dus de nood aan "structuur". Het is geen toeval dat woorden en concepten als structuur, efficientie (en dan vooral in het Zuid-Westen bij de kwaliteitskrant lezers) net daar hoog scoren.
Systematische chaos en structuur zijn an sich niet slecht of goed, maar hebben elk hun plek, afhankelijk van welke doelgroep je bereikt of bereiken wil.
Verwant:
Mario Garcia : Modules versus een niet-modulaire layout (Garcia vindt 'grids' belangrijk, maar vind wel dat je af en toe uit modules kan breken)
Hoofdstuk "systematische chaos" (systematic chaos) in layout handboek Pure Design
VG: de magie van Chaos
Liefhebbers van voor/na vergelijkingen in krantenopmaak kunnen bij newsdesigner de dummy volgen van layout die de Orlando Sentinel vanaf 22/6 zal voeren. Newsdesigner en haar lezers becommentariëren de voorpagina hier, en de binnenpagina's hier. De nieuwe binnenpagina's zijn kleurrijker, directer en zetten artikel ingangen veel beter in de verf. De oude layout komt vrijblijvender en afstandelijker over. De voorpagina vind ik dan weer minder geslaagd, vooral omdat de 'masthead' bijna onzichtbaar geworden is.
VERWANT: Mario Garcia stelt stelt op zijn blog dat onderkopjes meer ingangen tot onderdelen van een artikel toevoegen en dus een goed navigatie instrument voor de lezer vormen. Garcia stelt voor dat een onderkop maximaal 1 lijn breed is, in een corps één à twee punten groter dan de broodtekst, schreefloos lettertype, vet, en omringd met wat witruimte.
UPDATE 20/6: Charles Apple at visual editors brengt een heel gedetailleerde en leerzame bespreking van de nieuwe layout bij The Orlando Sentinel
UPDATE 21/6: The Orlando Sentinel heeft een "readers guide" online, om lezers attent te maken op wat nieuw is in de krant. Bekijk hem hier.
UPDATE 22/6: Wat ons uiteindelijk brengt bij de lancering van de nieuwe layout én een kritische noot vanwege Alan Jacobson bij Brass Tacks Design. Scroll even naar halverwege de pagina voor enkele interessante suggesties gericht op het stimuleren van losse verkoop: meer duidelijke en aansporende titels, een man-bijt-hond verhaal boven de vouw... Jacobson vindt de aanpassingen eerder oppervlakkig. Ook Lee Abrams van moederbedrijf Tribune - dat deze restyling als een testcase ziet voor de restyling van haar 8 andere kranten - wordt door de Wall Street Journal aangehaald als zouden de veranderingen veel verder kunnen gaan.
Wat Mario Garcia denkt lees je hier.
De stijlgids kan je inkijken bij Robb Montgomery
Wie niet op het World Editors Forum in Göthenborg kon zijn, vind op het youtube kanaal van innovation media consulting een aantal interessante clips. De clips gaan voornamelijk over multimedia integratie bij redacties.
- Britse magazines sluiten deze zomer zonnebrillen, fitflops en tasjes in bij glossy tijdschriften. Dagblad The Independent doet een boekje open over keuze en prijszetting.
- De 'Music for life' campagne van Studio Brussel won een "gouden leeuw" op het reclamefestival in Cannes.
- Deze campagne voor zoekertjes in krant El Tiempo trekt letterlijk mensen aan.
- Campagne voor het Braziliaanse radiostation Gazeta FM.
- Michael Agger schreef voor Slate magazine een artikel bij elkaar over "how we read online". Lees zeker door naar het einde waar de verwijzing naar een uitgebreide studie over "pleasure reading" van boeken (tijdschriften, magazines) door hoger opgeleide, introverte en ervaren lezers zeker meer aandacht waard was.
- Agger refereert ondermeer naar Jakob Nielsen. Nielsen postte vorige week een artikelop zijn site over het verschil tussen schrijven voor het internet en schrijven voor print, of bij uitbreiding "het verschil tussen werken voor lineaire (krant, tijdschrift, tv, radio ...) en niet lineaire media. Bij lineaire media creëer je als mediamaker zelf de ervaring en neem je (hopelijk) de mediaconsument mee op sleeptouw. Bij niet-lineaire media (internet) stellen gebruikers zelf hun mediaervaring samen, vaak met een vooraf bepaald doel terwijl ze verschillende bronnen raadplegen. Dat maakt het zinvol om eerder fragmentarisch te werken, zodat "hoog-informatieve-sleutelwoorden" in het oog springen.
- Robert-Jan van Diepen bericht bij Marketingfacts over een studie naar het verschil tussen het lezen van een tekst in één of twee kolommen. Veel kritiek in de commentaren op het opzet van de studie, waar proefpersonen naast een bladeropdracht ("browse") ook een zoekopdracht kregen. Vooral de zoekopdracht wordt als onnatuurlijk in vraag gesteld. Maar lezers, of het nu print of web is, zijn constant op zoek naar "hoog-informatieve-sleutelwoorden". Lezers van een regionale krant scannen onbewust teksten op namen van mensen en plaatsen die ze kennen. Lezers die de koppen van een tijdschrift scannen, wegen de meest waarschijnlijke interpretatie van een titel af aan hun interesses en wegen dat af tegen de moeite die het hun zal kosten om het artikel te lezen (zoals de relevantietheorie met haar "cues" voorspelt). Dus is de "zoekopdracht" nog niet zo'n gekke benadering van een belangrijk proces in het leesgedrag van mediaconsumenten.
- Maar misschien maakt juist al dat scannen ons wel dommer, en ongeschikt om ons te verdiepen in langere teksten, schrijft Nicholas Carr in The Atlanthic Montly. Wat ons terugbrengt bij punt 1 van deze post.
- Een cover is "juist" als er een match is met de waarden en aspiraties van de doelgroep. En vaak heeft zelfs je doelgroep niet meer dan een oogopslag over om de bedoelingen van de bladenmaker te decoderen. Dat ondervond tijdschrift The Atlantic Monthly toen het Britney Spears op de voorpagina plaatste en een halvering van haar verkoop onderging.
- Wat is dan wel een goede cover? Collega art-directors geven hun mening over de restyling bij Radar magazine.
- Als je dan toch naar een match met je doelgroep wil, waarom dan niet je trouwe abonnees belonen met een unieke cover, niet voor losse kopers.
- Headline publishing maakt gewag van een nieuwe trend: kunst op de cover.
- Voor Rob van Vuure vormen getallen op de cover een onmisbaar onderdeel van de gereedschapskist van de magazine maker.
Op het internet circuleert het memo van CEO Zell en COO Michaels van de Amerikaanse krantenuitgever Tribune Co over besparingen en het toepassen van benchmarks binnen hun onderneming. De productiviteit van de verschillende redacties van Tribune Co verschilt nogal, en - tot groot afgrijzen van wie journalistiek als een ambacht beschouwt - willen Zell en Michaels dat die verschillen weggewerkt worden.
Randy Michaels blijft vooralsnog in de schaduw. Weinig krantenmakers beseffen dat Michaels in zijn vorige leven als CEO van Clear Channel (Radio) al eerder met dit bijltje hakte. Daar was hij verantwoordelijk voor het grootschalig invoeren van voice tracking: radiomakers spreken van bij hun thuis nog enkel bindteksten in, die door computers bij verschillende radiostations tussen de muziek gemonteerd worden. De besparingen waren aanzienlijk, maar tegelijkertijd ging ook daar een stukje ambacht verloren.
Is Michaels een harteloze manager ? Niet noodzakelijk. Een jongere Randy Michaels slaagde er in om met een radiostation in Tampa een gevestigde concurrent uit het format te verjagen, met een combinatie van passie voor het medium en slimme positionering.
Ik heb Michaels in 1993 voor een radio conferentie horen spreken en als ik één ding onthouden heb, is het wel dat ik hem niet graag als tegenstander zou hebben. Radio consultant Dan O Day biedt op zijn site een e-book aan, elders op de site kan je audio en video met Randy Michaels bestellen. Negeer de 'wervende teksten' op de site. Ooit Ries & Trout's Positioning gelezen ? Wel Michaels vertaalt theorie in overtuigende praktijk cases.
Een stuk schrijven voor krant, tijdschrift of een ander medium? Met dit advies van marketing auteur Seth Godin kom je altijd tot de essentie: start with a classified, en voeg tekst toe, zachtjes aan tot je de meest effectieve tekst krijgt, die tegelijkertijd zo kort mogelijk is.
Ook Andy Rutheledge zwengelt de discussie over korte en lange teksten opnieuw aan. Hij ontkent niet dat korte teksten meer gelezen worden dan lange ("de waarheid van de statisticus"), maar denkt dat met het jusite design cijfers heel anders zouden kunnen liggen.
Mediabedrijven zouden hun tv makers een fitness abonnement moeten aanbieden. In de meeste fitness centra staan er immers 8 of meer schermen naast elkaar opgesteld, waardoor je van op fiets, loopband of roeimachine op elk moment de sterktes en zwaktes van elke zender kan volgen. Ideaal om te anticiperen op keuzes die mediaconsumenten maken tijdens het zappen, zapgedrag zoals dat o.a. in dit artikel bij het NRC beschreven wordt.
Steevast zien de onderzoekers bij Van Nieuwkerk een plotselinge piek van zo’n 1,1 miljoen kijkers om 19.53 uur... De verklaring is tweeërlei, weten ze. Op alle andere grote zenders ... wordt op dat tijdstip reclame uitgezonden – altijd een gegarandeerd zapmoment. En juist op dat moment begint DWDD welbewust aan zijn populairste programmaonderdeel: de curieuze, vaak lachwekkende fragmenten uit andere tv-programma’s onder het motto De tv draait door.
We leren dat kijkers het niet erg vinden om het begin van een nieuwsuitzending te missen, maar als het begin van een soap gemist wordt, ze meteen de volledige soap overslaan.
Misschien ligt de verklaring in dat nieuws zo vaak herhaald wordt en via zovele kanalen aangeboden wordt, dat de "straf" om een stukje te missen beperkt is. Bij soaps is die er wel : er is één uitzending per dag, waarin zich een aantal verhaallijnen ontwikkelen. Dat verklaart mogelijk waarom populaire soaps tot de meest opgevraagde programma's behoren op digitale platformen ("uitzending gemist" / "net gemist") en kijkers met vakantie in het buitenland via de "teasers" in de tv programmatie in kranten toch nog proberen hun favoriete soap te volgen.
In mediaonderzoek heb je kwantitatief onderzoek (grote steekproeven), en kwalitatief onderzoek (dieptebevraging). Op 20 jaar tijd heb ik als observator of interviewer in diepte interviews en focusgroepen zo'n 2000 respondenten zien voorbijkomen, dus deze twee verzuchtingen over de verwachtingen tov een regionale krant, print of web, klinken mij erg bekend:
(4/6) This is the WASHINGTON Post, right? So where’s the news about Washington? We just got pounded by a nasty storm — but it’s not homepage worthy. Fortunately, although it’s not top of mind for the homepage editors, it is top of mind for readers — I found the article about the storm in the list of most viewed articles in the far corner of the homepage. I go to the article, where I find highly useful information like this: “We have a ton of trees down, a ton of traffic lights out,” said Loudoun County Sheriff’s Office spokesman Kraig Troxell. Great, that’s very helpful. ... Google .... But then below the photo was this tiny link: Capital Weather Gang Blog: Storm Updates...It was a brilliant web-native news and information effort — BURIED three layers deep, where I couldn’t FIND it.
Via Publishing 2.0 (ingekort)
(4/6) Queen Elizabeth Park is not far from where I live, so I’m interested.
The article tells me everything I need to know except exactly where the sexual assaults took place. Take a look at the Google map above and you’ll see why writing that the assaults took place “near Queen Elizabeth Park” is less than useful...Interestingly enough, the Vancouver Sun report includes all the information from the Vancouver Police Department press release..., so it’s not like the reporter didn’t have the information.
Via Notes of a teacher (ingekort)
TAKEAWAY: Voor mediaconsumenten is wat bij hen in de straat gebeurt wereldnieuws, is wat impact heeft op wonen, werken, kinderen en gezondheid belangrijker dan politiek. Geef het ruimte, maak het relevant, maak het vindbaar.
- The Independent beschouwt zichzelf als een 'viewspaper', een krant waarin opinie een belangrijke plaats inneemt. Maar het oog wil ook wat, en hier vind je een overzicht van 9 opvallende splash pagina's en voorpagina's in de krant. Mooi ? Neen, "vervelend", denkt uittredend hoofdredacteur Kelner. "Als je iets elke dag doet, dan hol je de formule uit. Tijd om het format opnieuw uit te vinden".
- Innovation Media Consulting heeft op de WAN in Goteborg een formule voorgesteld, waarmee het denkt een nieuw format voor kranten uitgevonden te hebben. Het format 30/30 is een krant in bijzonder klein formaat dat lezers zowel voor 30 seconden als voor 30 minuten moet kunnen boeien. Het werd uitgebreid getest en Innovation wil het graag aan belangstellende uitgevers in licentie geven. Nieuwsgierig ? Kijk dan hier, hier en hier. Vermoedelijk heeft Innovation formules die ze al eerder voorstelde (een minderheid nieuws over "gisteren", een flinke dosis "vandaag" en een grote dosis "morgen") in het prototype verwerkt. Als ik meer weet, wil ik er graag ook meer over vertellen.
In het congres verslag over het World Editors Forum 2008 dat Bart Brouwers bij De Nieuwe Reporter bijhoudt, lees je de essentie van mediamangement:
"Kijk met die kennis eens naar een gemiddelde voorpagina en je weet genoeg."
Je krijgt de lezers die je verdient. Als de triggerwoorden en triggerconcepten van een bepaalde doelgroep ontbreken in titels en invalshoeken, dan is het uiteraard moeilijk die lezers te trekken. Dat geldt voor elke doelgroep, of het nu over jongeren gaat, of jongvolwassenen 25-45 (de drukke leeftijd) , een groep waar veel minder over gesproken wordt, maar waar het probleem van kranten veel nijpender is. Deze groep neemt wel of niet een abonnement en bepaald daarmee of opgroeiende kinderen een krant in huis vinden.
"Kennis" in het bovenvermelde citaat is de wetenschap dat 70% van de jongeren houdt van muziek, 60% van film, 30% van sport, 30% van lokaal nieuws en 5% van politiek. Bron is een onderzoek in opdracht van de WAN bij 3500 jongeren in Nederland, Finland en de VS.
Je vraagt je wel af of het lijstje wel volledig is en of de onderzoekers hun vragenbatterij niet teveel uitgewerkt hebben op basis van de traditionele inhoudscategorieën van kranten. In het lijstje van de redactie van Gotherborgs-Posten komen nl. ook de liefde, winkelen en het milieu voor. Dat laatste was Gazeta Wyborcza ook al opgevallen
De redactie van Gotherborgs-Posten moest erkennen er een grens was aan hoe "cool" de krant kon worden. En een eigen, jonge journalisten kwamen tot de conclusie dat de bestaande jongerenpagina's waren
"like a camel", as in "sweet, but not a very nice ride". It was neutral, conservative, without edge
De krant ging daarop op zoek naar 5 populaire bloggers waarmee thematische blogs opgezet werden rond onderwerpen die jongeren interesseren : de liefde, muziek, sport, winkelen en het milieu. De beste online bijdragen werden vanaf dan elke vrijdag in de krant afgedrukt in een eigen sectie.
Via Greenslade
Kranten hebben hele brede gebruikersgroepen. En aangezien elke lezer maar een fractie van een krant lezen kan, hebben kranten zichzelf lange tijd als 'buffet' waaruit mediaconsumenten zelf hun nieuws en informatie dieet konden samenstellen. In dat buffet vonden ondermeer themapagina's, gericht op 'moeilijke' doelgroepen als jongeren en vrouwen, hun plaats. De resultaten waren op zijn best gemengd: meestal scoorden de themapagina's minder bij de doelgroep dan de doorsnee pagina's. (zie voor een visie van derden ook 'supplements don't work") Niet onlogisch, want als je dan toch bv. een regionale krant vastneemt, dan is dat meestal uit interesse voor regionaal nieuws.
De Poolse (kwaliteits) krant Gazeta Wyborcza stond met hetzelfde dilemma . De krant wou verjongen, maar wou tegelijkertijd ook geen 'fremdkörper' in het blad. Eén jongerenpagina met (bv.) Britney Spears zou vermoedelijk onvoldoende zijn om een betekenisvolle relatie met jongeren op te bouwen, zeker gezien de concurrentie van gespecialiseerde media, terwijl het helemaal niet in het concept van de krant zou passen.
Toen de krant stelling innam tegen een milieubedreigend project, kreeg dit plots enorme weerklank bij jongeren. De krant heeft dit maximaal uitgewerkt, binnen haar concept en missie, door een journalist wekenlang bij actievoerders te laten intrekken, door een gratis mini editie met een stand van zaken te verspreiden op een festival ... Een mooi voorbeeld van hoe je binnen je kern, met een alternatieve invalshoek, toch 'moeilijke' doelgroepen bereiken kan.
Via Greenslade
De Engelse krant The Times, die sinds enkele weken in full-colour verschijnt, werd gisteren in een nieuw jasje gestoken. De belangrijkste veranderingen zijn een aantal rubrieken die eindelijk een vaste plaats krijgen en vooral dat pagina's en artikelen makkelijker terug te vinden moeten worden dankzij een kleurencode in de hoek van de pagina wordt aangebracht.
Meer opvallend zijn de veranderingen in het tweede katern, waar lifestyle, kunst e.d. een plaats vinden. Voorbeeld pagina's en een wat scherpere analyse ("sommige artikelen in het tweede katern lijken wel advertenties") vind je bij The Guardian. Toch lijken lezers weinig van de redesign te merken, gezien de weinige reacties, zowel bij The Times zelf, als bij The Guardian. De redesign van 2006 (met voorbeeldpagina's) ging een stuk verder.
UPDATE 9/6: Peter Wilby laat weinig heen van het tweede Times katern en zijn commentaar een beschouwing vast over de opiniërende rol van kranten.
De kunst van het maken van onderschriften bij foto's
De er-best-uitziende magazines ter wereld, na één keer klikken op "more pictures"
AP heeft vandaag haar etnografische studie "A New Model For News" gepresenteerd. (als aangekondigd) Het rapport kan hier gedownload worden.
Een samenvatting: De onderzoekers spreken over een ongebalanceerd nieuwsdieet bij jongeren: digitale media bombarderen jongeren aanhoudend met feiten, updates en headlines, die een erg repetitief karakter krijgen. Mediagebruikers kunnen niet veel meer dan skimmen. Een onderzoeker vergeleek het met fastfood: te veel Franse frietjes, te weinig groenten. De analogie met "snacking" is geen toeval, een aantal proefpersonen gaf ook aan vooral het nieuws te volgen op momenten dat ze zich verveelden. Dat verklaart ook waarom nieuwsconsumptie al multitaskend gebeurt. Over het concept van "social currency" hadden we het reeds eerder.
Idealiter krijgt een "verhaal" volgens de studie 4 ingangen: feiten, updates, achtergrond én "what's next". De uitdaging is om "paden" hiertussen aan te leggen, zodat nieuwsconsumenten, van waar ze ook komen, in hun eigen tempo en op een moment naar keuze de ingang kunnen kiezen die op dat moment hun voorkeur wegdraagt.
AP heeft een reeks initiatieven genomen om zich beter rondom de verwachtingen van mediaconsumenten te organiseren. Het nieuws wordt gestructureerd in verschillende lagen, die overeenkomen met bovenstaande 4 ingangen. Binnen een aantal interessedomeinen worden bredere, meer diepgravende stukken aangemaakt, maar wel in een vorm die zich voor de verschillende platformen moet lenen. Ook de nieuwsconsument zelf kan een rol spelen.
Als voorbeeld van een nieuwsorganisatie die dit model al geïmplementeerd heeft wordt Telegraph.co.uk genoemd. Graag wordt verwezen naar de sterke groei die de site recent doorgemaakt heeft, en waar we reeds eerder over blogden. Het voorbeeld is helaas wat ongelukkig gekozen, omdat Telegraph.co.uk zeker ook bezoekers te danken heeft aan opgevoerde SEO inspanningen. Tegelijkertijd staat de validiteit van de gegevens in vraag.
In functie van eerdere berichten had ik iets meer verwacht. De aanbevelingen zijn zinvol, maar differentiëren je als nieuwsorganisatie helaas weinig of niet van de andere uitdagers.
